‘Ik werk op dit moment aan het project Blind en Beeld.
Website: www.blindenbeeld.nl
Het project Blind en Beeld bestaat uit sessies met 30 blinden. Sommigen hebben nooit, sommigen hebben ooit gezien. Zij praten over hun beeld bij beeld en ze delen het beeld dat de ziende moet zien. Dit, aangevuld met observaties van mensen die vanuit hun beroep geconfronteerd worden met blinden, leidt tot een boek. Naast interviews en foto’s bevat dit tevens een katern in braille. We verwachten dat dit vanaf mei beschikbaar is.
Een fragment uit het interview met Niels:
Hoe dingen eruit zien; de vormen, dat vind ik heel lastig. Ik ken blinden die daar meer mee kunnen, die een idee hebben over hoe het ongeveer zou moeten zijn. Ik heb dat nooit gehad. Op school vroeger zei handvaardigheid me geen zak. Iets haaks zetten of tekenen: ik kon daar helemaal niets mee. Dat papier bleef echt leeg.
Het interview heb ik aan Jofke laten lezen en zij reageerde vooral op dit deel. Dit leidde tot het onderstaande hoofdstuk:
Niels geeft aan dat hij geen beleving heeft bij beeld: “Ik heb me er nooit druk om gemaakt. Het is er niet, ik snap het niet en ik wil het niet”.
Maar, is dat echt zo? Ga eens voor jezelf na: als je iets intensief probeert en het lukt echt helemaal niet, dan wijs je het af – een natuurlijke reactie. Daarom begrijp ik de reactie van Niels wel. Maar in hoeverre heeft het aan de begeleiding gelegen? Waren zij wel voldoende toegerust met de juiste middelen en training om Niels een beeldgevoel te geven? Wat ik me dus afvraag: is hij geblokkeerd of is hij echt niet geïnteresseerd?
Aan het woord is Jofke van Loon. Ze geeft al ruim zeventien jaar schilder- en tekenles en heeft zich in de loop der jaren vastgebeten in de uitdaging om blinden en slechtzienden inzicht te geven in beeld. Perspectief, lichtinval, kleuren: het zijn voor blinden allemaal abstracte begrippen.
Mijn uitdaging is om het onzichtbare voelbaar te maken en vervolgens het voelbare zichtbaar te maken. De wereld moet snappen hoe het zit. En dat geldt ook voor blinden. Ik zie dat als een probleem dat moet worden opgelost. Omdat iedereen anders is en andere begeleiding nodig heeft, loop ik steeds tegen beperkingen aan. Dan puzzel ik, lig er een nacht wakker van en kom tot een oplossing. Zo ontwikkelt mijn aanpak zich steeds verder.
Stapsgewijs heeft haar werk geleid tot de ontwikkeling van een standaardmethode: Taktila®. De basis van deze methode is een set van 15 leerunits met elk een eigen thema: primaire kleuren, lichtinval, perspectief, profiel, et cetera. Elk visueel begrip wordt uitgelegd op basis van textuur en vervolgens kan de cursist daarmee aan de slag. Daaromheen is er ongelooflijk veel en divers materiaal voorhanden. Zo zijn er bijvoorbeeld stickers die een blinde op verschillende stiftjes kan plakken zodat duidelijk wordt welke kleur een bepaald stiftje heeft,’ Christophe Vroom, fotograaf
Recente reacties